Plany życiowe.

ajrnisz

Wiecie już kim będziecie w przyszłości? Macie już wszystko zaplanowane, do jakich szkół pójdziecie, na jakie studia i tak dalej? Czy może cały czas o tym myślicie, ale nie widzicie się w żadnym zawodzie?

Kamila

Mam wszystko zaplanowane na najbliższe 20 lat, niestety. Więc im więcej szczegółów tym większe rozczarowanie później. Ale taka jest moja natura. Lubię planować, wyobrażać sobie wyidealizowane życie.

Wszystko to wygląda mniej więcej tak: kończę gimnazjum i idę do mojego miejscowego liceum. Potem studia w Gdańsku/Poznaniu na medycynie. Wynajmuję niewielkie mieszkanko z przyjaciółką. Poznaję w tym czasie mojego przyszłego męża. Ślub bierzemy po moich sześcioletnich bodajże studiach. Wtedy zaczynam staż w jakimś szpitalu, czy przychodni i kontynuuję studia (jak ktoś się orientuje w temacie medycyna to wie, że po 6 latach trzeba jeszcze wykształcić sobie specjalizację). Gdy już kończę całkiem naukę to biorę dużą pożyczkę i buduję dom moich marzeń na obrzeżach miasta moich studiów lub Krakowa. Po wybudowaniu go zachodzę w ciążę. Czyli w wieku średnio 30 lat. Za 5 lat następne. I już toczy się moja praca itd itp. Nie będę dalej zanudzać, ale cały obraz reszty życia mam w głowie.

Kacha

A ja właśnie mam problem, bo nie mam żadnych zainteresowań, talentów, nie jestem jakaś super-hiper mądra i nie mam żadnych planów na przyszłość..
Ach! Wiem, do której idę szkoły, ale nie wiem czy będzie to LO, LP czy coś tam innego, nie wiem co chcę robić, więc nie będę wiedziała, do której klasy pójść.. Czyli - wszystko w moim życiu będzie przypadkowe.

No, ale mam nadzieję, że w ciągu najbliższych 3 lat wymyślę jakiś zawód dla siebie, co byłoby zgodne z moimi zainteresowaniami(których nie mam!) ;)

Kamila - a ja Ci właśnie zazdroszczę tych planów, tego poukładania..

Obsesja.

Całe życie mam zaplanowane szkoda tylko, że nie przez siebie ;p

Co jakiś czas zmieniają mi się plany. Aktualnie chcę być prawnikiem albo psychologiem, ale nie wiem, czy za miesiąc nie będę chciała zostać dziennikarką a za rok fryzjerką. Nie będę tu opisywać domu z ogródkiem, psa i trójki dzieci, bo tego nie można zaplanować.
Z resztą niczego nie można zaplanować :)

Kamila

ajrnisz

Kamila z medycyną może Ci się udać, ale nie licz na to, że wyczarujesz sobie miłość, ona równie dobrze może Cię spotkać za tydzień, dziecko też możesz mieć wczesniej, albo później, albo wcale. Nie umiałabym sobie aż tak wszystkiego zaplanować, bo rzeczywiście może potem zaboleć, czego oczywiście nikomu nie życzę.

A ja długo długo nie miałam nic w główce, może z braku twórczych zainteresowań, zdolności pożytecznych również nie posiadam. Wpadłam ostatnio na pomysł, żeby być psychiatrą i jak na razie się trzyma. Ale jestem zmiennym człowiekiem, jeszcze niedawno byłam muzykologiem, wcześniej psychologiem, położną i tak dalej. A z medycyną niestety wiąże się mnóstwo ciężkiej pracy, co mnie jeszcze nie zaczęło zniechęcać, ale pewnie w końcu zacznie ;x No ale to jest najsensowniejszy pomysł jaki mi na razie wpadł do głowy, więc niech się trzyma. Bardzo nie lubię nie mieć żadnych perspektyw, zawsze mnie to przygnębiało.

Kamila

Pani Bum Bum

Generalnie zbyt wiele o swojej przyszłości nie wiem. LO wybrałam takie jak sobie zaplanowałam, poszłam typowo w swoim kierunku. Studia są wielkim znakiem zapytania, może filologia, może kulturoznawstwo, może politologia, może biotechnologia..... Zobaczymy. Nie chcę zbyt wiele planowć, bo wszystko i tak jest zbyt ulotne. Najważniejsze żeby było zdrowie, reszta powinna się jakoś ułożyć.
Rozmawiając z ludźmi o przyszłości oni często mają na mnie gotowy plan, widzą mnie w dziennikarstwie. Ja póki co traktuje to jako fajną przygodę w moim życiu. Może przy tym zostanę, a może nie. Fajna przygoda, ale niekoniecznie moja przyszłość.

Dzieci, mąż, dom, pies, kot- mam czas, zresztą nie należę do tych, którzy mają od lat plan na siebie. Ja się zmieniam, zainteresowania póki co nie, ale przyszłość jest tak kusząca, że niech idzie swoim rytmem. Bez zbędnego usztywniania się i załamania, że coś nie wypali.

angelene

Coś tam planuję, ale nie sądzę, aby te moje plany się sprawdziły. Póki co chcę zostać architektem wnętrz, ale ostatnio stwierdziłam, że też chciałabym zostać prokuratorem lub sędzią. No, ogólnie kimś, kto jest związany z sądem. Lubię takie rzeczy, ale z drugiej strony obawiam się, że mogę sobie nie poradzić i w ogóle. xd LO wybiorę, gdy się zdecyduję, kim chcę być. Planuję pójść do LO w Rzeszowie, ale to jeszcze zobaczę. Poza tym chcę mieć 2 dzieci, chłopczyka i dziewczynkę. Chłopczyka nazwałabym Michał, a dziewczynkę Julia lub Amelia. Chcę wybudować dom, mieć przystojnego męża, a w podróż poślubną pojechać do Monako. xd

Kamila

poprostu ja

Kacha

Olek

Raczej tkwię w tej połowie, która nie wie, co chce robić, nie ma jakichś większych zainteresowań, nie ma planów na przyszłość.
Do którego LO chce iść, mniej więcej wiem, ale jaki profil - tu jest problem. Jeszcze jakiś rok temu byłam przekonana, że humanistyczny, potem zdycydowanie zwątpiłam, myślałam nad biol-chem, a teraz juz sama nie wiem.
Co dopiero mówić o studiach. Chociaż ostatnio zamarzyło mi się kulturoznawstwo (jeszcze wcześnije mignęła mi przez głowe Japonistyka ;d), potem zrobiłabym kurs na przewodnika wycieczek i jeździłabym w dalekie podróże, pracowała a jednocześnie robiła to, co mi sie podoba ;) Jeśli znalazłabym potencjalnego kandydata na męża, jeździlibysmy razem, a kiedyś tam bym sie ustatkowała.

Taki plan wymyślony na poczekaniu, bo wcześniej sie nad tym jakoś nie zastanawiałam ;d Ale podoba mi sie ten plan.

Kamila

Kacha

Ja właśnie też mam tę swoją wiedzę nieukierunkowaną jak narazie i najbardziej lubię niemiecki, polski, geografię i większość działów z biologii, więc ciężko mi coś wybrać.. W zasadzie chciałabym iść na studia farmaceutyczne, ale zdaje się, że tam trzeba mieć maturę z chemii i biologii(a może jeszcze fizyki?), tak? A z chemii nie ma szans, żebym zdała maturę, bo ani trochę sobie nie radzę z chemią, nie dałabym rady nawet gdybym się niewiem-jak przykładała i uczyła po nocach..